Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010



Σε ξέχασα ...
Δεν προλαβαίνω.
Ο χρόνος με σκουντάει δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο.
Ζω.Μέσα στις νότες μου, ακούω τις παύσεις-μικρές ανάσες-,βλέπω εικόνες από άλλων μάτια,νιώθω μέσα από αποστάγματα παλιών εποχών που άλλοι νιώσανε πριν από μένα.Κι εγώ μετριάζω συναισθηματισμούς και βάζω φράχτη στους καταρράκτες μου.Δεν είναι κακό.Είναι κάτι καινούριο.Τώρα το μαθαίνω.Και μαθαίνω να το αγαπώ γιατί κι αυτό είναι ωραίο.Μαθαίνω την απλότητα, την διήγηση χωρίς έντεχνους μιμητισμούς, απογυμνωμένες μελωδίες που ανασαίνουν και μόνες τους.Αφοσίωση.Το κεφάλι σκυμμένο σε ξύλινα ασπρόμαυρα πλήκτρα.Με έχουν μάθει.Τα ακουμπάω ώρες ολόκληρες και πάνω σ αυτά αλλάζουν οι δείκτες του ρολογιού μου.
Μουσική στ αυτιά μου.Ηρεμία μέσα μου.Αυτό.Μόνο ηρεμία.
Πατάω στην προσπάθεια να σπάσω καθρέφτες και να φτάσει κι αλλού η δική μου μουσική.Δανεικά δική μου.Τι επίπονη διαδικασία, πόσος χρόνος μπροστά από λευκά φύλλα με μαύρα σύμβολα που ζητούν να τα αποκωδικοποιήσεις..και δεν υπάρχει ένας σωστός συνδυασμός..Κι εκεί είναι η μαγεία ολόκληρη,ικανή να σε κάνει να σκάσεις χαμόγελο όταν το σώμα σου πονάει ολόκληρο.
Ποια Ιθάκη?Ούτε καν ξέρω πως λένε εκεί που θα με βγάλει.Με τι απώλειες,με τι κέρδη..δεν ξέρω..
Εδώ είναι το ταξίδι..

2 σχόλια: